Türlü türlü ailevi sorunla baş etmeye çalışıyor. Depremde yıkılan evleri kendilerine olmadığı için hiçbir haktan faydalanamadılar. Kayınpederi ve kayınvalidesi ile birlikte yaşıyor. “Ev” olarak barındıkları yer depremden önce hayvanlarına baktıkları, besledikleri ahır ve samanlık.
26/03/2024 günü Hatay’a iki gün süren şiddetli bir yağmur yağdı. Çocukların öğretmeni saha gönüllümüz Güven öğretmenim aradı, “Bir baksan iyi olacak.” dedi. Gittik. Sabah beşten beri anne ve üç çocuğu eve yağan yağmuru temizlemeye çalışmışlar. Yemek yemeyi bile akıllarına gelmemiş. Üstleri sırılsıklam, halleri perişan.
Sabah beşten beri anne ve üç çocuğu eve yağan yağmuru temizlemeye çalışmışlar. Yemek yemeyi bile akıllarına gelmemiş. Üstleri sırılsıklam, halleri perişan. Esmeray ve çocukları ev projemiz için aklımıza geliyordu. Ama eşi “Bizden kötüleri var onlara yapın” diyerek istemiyordu. Bugün o halde çocukları görünce artık o da dayanamadı. Aile çok gururlu çok zor ikna ettik. Bu aile gerçekten ihtiyaç sahibi ve desteklenmesi gereken başka başka mevzuları var. Amacımız; tüm aileyi yaşadıkları ahırdan sıcacık bir yuvaya geçirmek.
Çocukların üzgün halleri dernek ilkelerimiz gereğince paylaşılmayacaktır.
Esmeray ve kayınvalidesine “Burdayız” dediğimiz an… 26/03/2024
Sel vurdu barakalarını. Yok! Sahada daha kötüsü yok! Akşam serini hava çocukların sırılsıklam üstleri ile hava aksam ayazı. İlk kez kendimi çaresiz hissettim, şoka girdim. Ne yapacağımı bilemedim. Elim ayağıma karıştı. Soğukkanlı tavrımı kaybettim. Her yer kapalı. Satan yer bilmiyorum. Oradan oraya çırpınıyorum. Beynim sanki çalışmıyor. Gün boyu yemek yememişler. Akıllarına gelmemiş. Aç halleriyle kıyafet aradım. Açlık mı kötü üşümek mi seçemedim. En sonunda bulduk, giydirdik. Elimize ilk geleni, bulduğumuzu kalitesine veya fiyatına bakmadan sadece kuru olsunlar diye giydirdik. Yemeğe gittik. Talent ve Asel güldüler ama Meriç belli ki yaşadığı durumu kaldıramadı. Güldüremedim yavrucuğumu. “Sana ev yapsam mutlu olur musun” dedim. Yine o mahcup bakış…
Cevap vermiyor. Öylece bakıyor. Bakışıyla sanki “hikayemin sonunu değiştir” diyor.
İkinci evimizi bir türlü başlatamadık. Evin arazisi verasetli hisseliydi. Yaptığımız evin çocuklar ve Esmeray üzerine olması lazımdı. Süreçte ikna etmemiz, görüşmemiz gereken kişiler vardı. Hatta arsanın üstünde 1994 yılından icra vardı. Onu da halletmemiz gerekti. Tüm bu süreçleri yönetmemiz ve bunu da sessizce yapmamız lazımdı. Başardık. Tapu an itibariyle Annemiz Esmeray’a geçti.
Haberler:
